N1
Francesco Tristano
AvantGrand jest kolejnym krokiem ewolucji pianina
Jakie były Twoje odczucia, kiedy pierwszy raz zagrałeś na AvantGrand?
Pierwsza rzecz, na którą zwróciłem uwagę to bogate brzmienie w zakresie wysokich tonów. Jesteśmy świadkami znacznego postępu technologicznego w ostatnich latach. Byłem ciekaw, jak fortepian sprawdzi się w wysokich tonacjach oraz co sprawia, że brzmi tak naturalnie, tak akustycznie i tak organicznie. Dźwięk sprawia wrażenie jakby wydobywał się z wnętrza. Nie jest sztuczny – jest naprawdę głęboki.
Kiedy po raz pierwszy miałem okazję zagrać na AvantGrand od pierwszej chwili towarzyszyło mi znajome uczucie, jakbym grał na tym instrumencie od zawsze. Z biegiem lat jakość fortepianów Yamaha nie przestała zachwycać. Nie było więc dla mnie zaskoczeniem, że stworzyli coś tak doskonałego.
Gdybyś posiadał własny AvantGrand, gdzie chciałbyś na nim zagrać albo w jakim celu użyć?
Mógłbym znaleźć mnóstwo sposobów, żeby zrobić z niego odpowiednie zastosowanie. Na pewno używałbym go do ćwiczeń, gdyż jest naprawdę niesamowitym instrumentem. Nie twierdzę jednak, że sprawdziłby się tylko jako substytut. Jego możliwości są znacznie większe.
Wstawiłbym go do pokoju gościnnego, aby moja rodzina oraz goście mogli na nim grać oraz żeby wypełnić dom żywą muzyką.
Podczas występów na żywo, kiedy wzmacniasz brzmienie pianina systemem PA, musisz liczyć się z ryzykiem sprzężeń. Niemniej jednak ten instrument byłby idealnym rozwiązaniem w sytuacjach, kiedy nie masz kontroli nad otoczeniem, na przykład na wielkich salach koncertowych lub otwartych przestrzeniach.
Chciałbym też go wypróbować w studio nagraniowym. Zwykle kiedy nagrywasz fortepian akustyczny, aby uzyskać wiarygodne brzmienie instrumentu, musisz ustawić mikrofony w bliskiej i dalekiej odległości od instrumentu. W przypadku AvantGrand nie jest to konieczne, gdyż ma ono bezpośrednie wyjście liniowe.
Podsumowując, jaki widzisz potencjał w AvantGrand?
Jest to instrument, który miałby ogromny wpływ na moją kreatywność. Byłby świetną zachętą do poszukiwania nowych harmonii, nowych brzmień i nowych rytmów, gdyż na tym fortepianie po prostu chce się grać. Jeśli chodzi o AvantGrant wspaniałe jest to, jak ten instrument nieustannie ewoluuje na przestrzeni wieków.
Zawsze fascynowała mnie historia fortepianu, a AvantGrand jest kolejnym etapem ewolucji tego wspaniałego instrumentu. W niezwykle wiarygodny i nowatorski sposób łączy w sobie dwa światy –akustyczny i cyfrowy, czy może ściślej świat próbkowania. Fortepian w zupełnie nowej formie przyszło na świat jakby z przyszłości. Jeszcze dwadzieścia lat temu rozmawialibyśmy o tym jak o science fiction, ale dzisiaj ta przyszłość ujrzała światło dzienne. I właśnie ten futurystyczny kunszt instrumentu bardzo mi się podoba.
Video
Francesco Tristano – Profil artysty
Młody muzyk i kompozytor jest prawdopodobnie pierwszym artystą na świecie, który wywołał sporo zamieszania zarówno na scenie muzyki klubowej, jak i na międzynarodowej arenie muzyki klasycznej.
Młody muzyk i kompozytor jest prawdopodobnie pierwszym artystą na świecie, który wywołał sporo zamieszania zarówno na scenie muzyki klubowej, jak i na międzynarodowej arenie muzyki klasycznej. Być może po raz pierwszy w historii klasyczni puryści i obozy techno zgadzają się co do jednego – nikt nie ma pojęcia, co zrobić z tym młodym muzykiem, który kategorycznie odmawia przestrzegania jakichkolwiek reguł.
Urodzony w 1981 roku, Tristano odkrył pianino po raz pierwszy w wieku pięciu lat. Jako trzynastolatek zagrał swój pierwszy koncert, na którym zaprezentował swoje własne kompozycje. Następnie koncertował jako solista, a także z cieszącymi się światowym uznaniem orkiestrami, takimi jak Russian National Orchestra, The Deutsches Symphonie-Orchester Berlin oraz Hanoi Philharmonic Orchestra. Tristano założył swój własny zespół muzyki kameralnej – The New Bach Players, którego jest również dyrygentem. Jego zespół świadomie przełamuje konwencje, łącząc nowoczesny fortepian ze smyczkowym non vibrato granym na współczesnych instrumentach strunowych.
Tristano spędził pięć lat w Nowym Jorku, gdzie ukończył Wyższą Szkołę Muzyczną Juilliard School, ucząc się między innymi pod okiem Rosalyn Tureck, której specjalizacją były kompozycje mistrza Bacha. To właśnie w mieście Wielkiego Jabłka Tristano otworzył się też na muzykę elektroniczną i klubową. W 2004 roku wygrał swoją pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Muzyki Współczesnej w Orleanie, we Francji. Tristano wydał 12 albumów, pośród których znajdują się interpretacje Bacha, „Goldberg Variations”, kompletne koncerty klawiszowe, kompozycje Luciano Berio oraz toccata Girolamo Frescobaldi. Na albumie „Not for Piano” (inFine, 2007) Tristano zaprezentował swoje autorskie kompozycje oraz klawiszowe interpretacje szlagierów muzyki techno. Album „Idiosynkrasia” (inFine, 2010) nagrany w studio Carl Craig's Planet E-communications w Detroit został wydany w 2010 roku i spotkał się z bardzo przychylnymi opiniami krytyków. Tristano jest obecnie związany z Deutsche Grammophon, a jego nadchodząca płyta będzie już trzecim wydawnictwem artysty w tej wytwórni. Album „bachCage”, którego produkcją zajął się Moritz von Oswald, został wydany przez Deutsche Grammophon w 2011 roku. Inne projekty Tristano – kolaboracje, remiksy – ujrzały światło dzienne za sprawą takich wytwórni jak Innervisions, CLR, Visionquest, PIAS oraz Inflyte.
Cyprien Katsaris
AvantGrand to obecnie najlepszy fortepian do ćwiczeń dla każdego pianisty.
Coś do tej pory nieosiągalnego w cyfrowych pianinach.
Moja historia z pianinem zaczęła się, kiedy miałem trzy lata. Na początku grałem jednym palcem na pianinie mojej siostry. Dużo później zapisałem się do Konserwatorium Paryskiego i nadal siadam do fortepianu każdego dnia, w skupieniu poświęcając wiele godzin praktyce. Ćwiczenie gry na fortepianie jest bardzo czasochłonne, ale nie ma absolutnie żadnego znaczenia jeśli nie stosuje się właściwej techniki. Równie istotne jest dobranie odpowiedniego instrumentu. Wychodząc z tego założenia uważam, że AvantGrand jest słusznym wyborem. Dziś postanowiłem wziąć na warsztat „Banjo” Gottschalka – jeden z najbardziej wymagających technicznie utworów w moim repertuarze obok utworów Chopina oraz Schumanna, które wymagają bogatej, przenikliwej ekspresji. Sam fakt, że zdecydowałem się wypróbować AvantGrand na takich utworach powinien świadczyć o możliwościach tego instrumentu. Bez wątpienia zarówno reakcja oraz jakość wykonania klawiatury są na wysokim poziomie, ale najbardziej pozytywnym zaskoczeniem była dla mnie głębia pedałowania. Pianino znakomicie reaguje na każdy subtelny nacisk i zwolnienie pedałów. Oczywiście jakość dźwięku instrumentu mówi sama za siebie i nie wymaga nawet komentarza.
Brzmienie AvantGrand jest tak selektywne, że można z łatwością rozróżnić, gdzie rozbrzmiewają poszczególne dźwięki – od basu po najwyższe tonacje – zupełnie jak w fortepianie akustycznym. Jego design jest elegancki i sprawia, że brzmienie można wręcz poczuć – taki „muzyczny” design, można powiedzieć. Instrument wyróżnia się jakością do tej pory nieosiągalną w cyfrowych pianinach i nie byłoby przesadą powiedzieć, że kreuje zupełnie nową klasę fortepianu. Chciałbym dać dobrą radę wszystkim uczącym się gry na pianinie lub fortepianie – proszę was, starajcie się grać na instrumencie doskonałym zamiast tracić czas na złe podejście do praktyki.
Stanowczo uważam, że granie na fortepianie jest aktem artystycznym, które podnosi na duchu wszystkich, którzy Cię słyszą; aktem możliwym dzięki naszym umiejętnościom komunikacyjnym jako ludzi. Myślę, że kiedy gram na fortepianie przed publicznością to nie tyle prezentuję swoje umiejętności techniczne, co komunikuję się z ludźmi na swój muzyczny, artystyczny sposób. Fortepian jest moim niezastąpionym partnerem. Muzyka jest dla mnie jak żona, a fortepiany to moje kochanki. Wierzę, że i dla Was AvantGrand może stać się właśnie taką kochanką.
Video
Cyprien Katsaris – Profil
Cyprien Katsaris pianista i kompozytor francusko-cypryjskiego pochodzenia urodzony w Marsylii w 1951 roku. Jego przygoda z pianinem zaczęła się w wieku czterech lat w Kamerunie...
Cyprien Katsaris pianista i kompozytor francusko-cypryjskiego pochodzenia urodzony w Marsylii w 1951 roku. Jego przygoda z pianinem zaczęła się w wieku czterech lat w Kamerunie, gdzie spędził dzieciństwo, pobierając swoje pierwsze nauki od Marie-Gabrielle Louwerse.
Studiował w Konserwatorium Paryskim, gdzie ukończył klasę pianina pod pieczą Aline van Barentzen i Monique de la Bruchollerie oraz muzykę kameralną wykładaną wówczas przez Rene Leroy i Jeana Hubeau. W 1972 roku, jako jedyny przedstawiciel Europy Zachodniej został nagrodzony w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej. Dwa lata później zdobył pierwszą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie im. Cziffra (Wersal). Następnie w roku 1977 wygrał Konurs Młodych Interpretatorów Rostrum-UNESCO w Bratysławie.
Interpretatorów Rostrum-UNESCO w Bratysławie.
Większość jego międzynarodowej kariery stanowią występy w światowej klasy orkiestrach: The Berlin Philharmonic, Staatskapelle Dresden, The Leipzig Gewandhaus Orchestra, Cleveland Orchestra, The Royal Concertgebouw Orchestra Amsterdam, The Philharmonia (Londyn), The NHK Symphony Orchestra (Tokio) oraz Moscow Philharmonic Orchestra. Ma na koncie kolaboracje z takimi dyrygentami jak Leonard Bernstein, Kurt Masur, Myung Whun Chung, Sir Simon Rattle, Mstslav Rostropovich, Charles Dutoit, Nikolaus Harnoncourt, Christoph von Dohnanyi a także Karl Munchinger, który na swoim pożegnalnym świątecznym koncercie w 1986 roku zagranym wspólnie ze Stuttgart Chamber Orchestra osobiście zaprosił Katsarisa do zagrania koncertu Haydn D-dur.
Cyprien Katsaris nagrywał w takich wytwórniach jak niemieckie Teldec (Grand Prix du Disque Frederic Chopin, Warsaw 1985; Grand Prix du Disque Franz Liszt, Budapest 1984 and 1989; British Music Retailer's Association's Award 1986; Record of the Year 1984, Germany, for the 9th Symphony of Beethoven/Liszt), Sony Classical, EMI, Deutsche Grammophon, BMG-RCA, Decca oraz Pavane. Obecnie nagrywa pod szyldem swojej własnej wytwórni – PIANO 21.
Oprócz swojego standardowego repertuaru – na przykład interpretacje koncertów Mozarta nagrane podczas występów na żywo w Salzburgu i Wiedniu u boku Yoon K. Lee oraz Salzburger Kammerphilharmonie – nadał nowe życie dawno zapomnianym dziełom takim jak Liszt/Tchaikovsky's Concerto nagrane w węgierskim stylu razem z Eugene Ormandym oraz Philadelphia Orchestra.
W 1992 roku japońska stacja telewizyjna NHK TV wyprodukowała wespół z Katsarisem trzynastoodcinkowy program na temat Fryderyka Chopina, w którym Katsaris przekazuje swoją wiedzę w zakresie gry na pianinie oraz interpretuje utwory mistrza. W październiku 1999 roku nowojorska publiczność nagrodziła Katsarisa owacją na stojąco za jego recital poświęcony Chopinowi, który wykonał w sto pięćdziesiątą rocznicę jego śmierci.
Katsaris zasiadał w jury podczas następujących międzynarodowych konkursów muzycznych: Chopinowski (Warszawa, 1990 r.), Marguerite Long-Jacques Thibaud Ville de Paris (2001 r.) oraz Beethovenowski (Bonn, 2005 r.).
W 1977 r. został Dyrektorem Artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Echternach w Luxemburgu. Ponadto zdobył następujące wyróżnienia: „Zasłużony Kawaler Kamerunu” (1977 r.), „Artysta UNESCO na rzecz Pokoju” (1997 r.) oraz „Kawaler Orderu Sztuki i Literatury” (Francja, 2001 r.). Otrzymał również medal „Médaille Vermeil de la Ville de Paris” (2001 r.).
W marcu 2006 roku Cyprien Katsaris był pierwszym pianistą w historii, który wykładał w domu Franciszka Liszta w Weimar od czasów Liszta, który ostatni raz nauczał tam w 1886 roku – w roku swojej śmierci.
Alexander Kobrin
AvantGrand poszerza horyzonty zarówno dla instrumentu, jak i pianisty.
Szczerze mówiąc, kiedy pierwszy raz ujrzałem AvantGrand w Hamamatsu nie miałem wielkich oczekiwań wobec tego instrumentu. Pomyślałem tylko: „OK, zrobili sobie kolejny cyfrowy fortepian”. Jak zagrałem na nim po raz pierwszy od razu zmieniłem zdanie i zrozumiałem, że to coś naprawdę wyjątkowego.
Ten instrument ma potencjał, dzięki któremu zasługuje na miano prawdziwego fortepianu. Ten kunszt, te brzmienie… pomimo tego, że jest to instrument cyfrowy, mam wrażenie, że gram na prawdziwym fortepianie akustycznym i mogę poczuć prawdziwą więź z tym instrumentem.
Kluczowym aspektem gry na fortepianie jest to, że osiągnięcie pożądanego brzmienia wymaga sporo praktyki.
Innymi słowy w miarę ćwiczeń instrument pozwoli uzyskać pewien poziom ekspresji.
To jest tylko moja opinia, ale, ogólnie rzecz biorąc, przeznaczenie każdego instrumentu akustycznego zależy od tego, czym różni się od innych. Ogromny wpływ na każdego pianistę ma jego pierwsze pianino.
Właśnie dlatego uważam, że AvantGrand, biorąc pod uwagę jego techniczne możliwości, jest raczej lepszym rozwiązaniem dla początkujących pianistów niż akustyczny fortepian w stanie choć trochę odbiegającym od ideału. Jest to fortepian o niesamowitej grywalności. Dzięki temu, że taki instrument pojawił się na rynku, coraz więcej osób będzie miało tę cudowną możliwość, żeby spróbować gry na fortepianie. AvantGrand oferuje pianistom naprawdę szerokie pole do popisu.
Fortepian zawsze stawia przed nami taki problem, że trudno znaleźć dla niego takie miejsce, żeby otoczenie w pełni wyeksponowało jego możliwości ekspresyjne. Mam nadzieję, że kiedy AvantGrand trafi na światowy rynek i do mojego rodzinnego miasta Moskwy, więcej ludzi będzie miało szansę spróbować gry na fortepianie. Mój ojciec jest nauczycielem fortepianu, więc ja zacząłem naukę gry już w wieku pięciu lat. I zanim się zorientowałem stało się to częścią mojego życia. Zacząłem to traktować naprawdę poważnie, kiedy miałem około siedemnastu lat.
Nie będzie przesadą jeśli powiem, że możliwość bycia pianistą traktuję jak prawdziwy dar od Boga, aczkolwiek powodów, dla których gram jest więcej. Poprawna gra na fortepianie to nie jest zabawa – nie ma tutaj szybkich postępów. Mimo to uważam, że osiągnięte sukcesy stały się nieocenioną częścią mojego życia. Nie chodzi tu nawet o granie koncertów, ale siedzenie przy swoim fortepianie w domu na osobności. Nawet teraz wydaje mi się, że takie momenty dają mi najwięcej szczęścia.
Video
Alexander Kobrin - Profil
W czerwcu 2005 roku Alexander Kobrin zdobył prestiżową nagrodę – Złoty Medal im. Nancy Lee i Perry R. Bass za zajęcie pierwszego miejsca w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Van Cliburna...
W czerwcu 2005 roku Alexander Kobrin zdobył prestiżową nagrodę – Złoty Medal im. Nancy Lee i Perry R. Bass za zajęcie pierwszego miejsca w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Van Cliburna. Zaraz po tym osiągnięciu, Kobrin ruszył w swoją pierwszą trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, grając recitale w takich miejscach jak Bass Hall w ramach Cliburn Concerts, the Washington Performing Arts Society, oraz kolejno debiutując na La Roque d’Antheron, Festiwalu Ravinia, Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena, Serii Hannover Prize Winners, Turner Sims, a także na renomowanym Klavier-Festival w Ruhr. W tym toku Kobrin ponownie rusza w trasę po Stanów Zjednoczonych, w ramach której zagra 50 koncertów.
W zeszłym roku zadebiutował jako członek orkiestry New York Philharmonic, z którą zagrał w Avery Fisher Hall oraz na inauguracyjnym koncercie w z okazji otwarcia Bethel Woods Arts Centre w Nowym Jorku. Został również zaproszony, aby zagrać na otwarciu koncertowego sezonu 2006/07 z dwoma orkiestrami: Dallas Symphony Orchestra oraz Royal Liverpool Philharmonic Orchestra.
Pośród jego obecnych i nadchodzących przedsięwzięć jest debiut w takich orkiestrach i miejscach jak Deutsches Symphonie Orchester Berlin, Luwr, Wigmore Hall, Esplanade Concert Hall Singapore oraz Sheung Wan Civic Centre w Hongkongu. Ponadto zamierza zagrać serię recitali we włoskich miastach takich jak Palermo, Werona, Triest i Savona. Planuje również pojawić się na Festiwalu Muzycznym w Aspen, Plaży Daytona, Nashville Symphony, ruszyć w sezonową trasę po Japonii, oraz zagrać na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdrój, Orchestre de Bretagne, Orchestra Sinfonica di Roma, zaliczyć 11-koncertową trasę po Wielkiej Brytanii razem z Moscow State Symphony Orchestra pod batutą Pavala Kogana. W 2007 roku po raz pierwszy odwiedził Boston, gdzie zagrał recital w ramach prestiżowej imprezy Celebrity Series of Boston.
Urodzony w Moskwie w 1980 roku Alexander Kobrin podjął naukę gry na fortepianie w wieku pięciu lat u Profesor Tatiany Zelikman w Specjalnej Szkole Muzycznej przy Instytucie Muzyczno-Pedagogicznym im. Gniesinych (obecnie Rosyjska Akademia Muzyczna im. Gniesinych). W 2003 roku ukończył Konserwatorium Moskiewskie, gdzie jego mentorem był świętej pamięci Lev Naumov.
W 1999 roku Kobrin wygrał Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ferruccio Busoniego we włoskim Bolzano, a także został wyróżniony nagrodą specjalną pamięci Arturo Benedetti Michelangeliego. Niedługo później, w roku 2003 był laureatem drugiej nagrody w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Hamamatsu, dzięki której zaczął intensywnie koncertować w Europie, Azji i Ameryce Południowej.
Alexander Kobrin ma na swoim koncie liczne kolaboracje z takimi dyrygentami jak Claus Peter Flor, Michael Christie, Alexander Lazarev, Vasily Petrenko oraz James Conlon. Współpracował z wieloma orkiestrami, spośród których można wymienić Orchestra Verdi di Milano, Royal Scottish National Orchestra, Orchestre de la Suisse Romande, Moscow Virtuosi, Moscow State Symphony Orchestra, the Virtuosi of Salzburg Chamber Orchestra, the Osaka and Tokyo Symphony Orchestras, Rio Philharmonic Orchestra, Phoenix Symphony, Seattle Sinfonietta oraz the English Chamber Orchestra.
Oprócz albumu „Cliburn Competition” wydanego przez Harmonia Mundi w październiku 2005 roku, Kobrin nagrał dwie części „Essential Chopin” dla międzynarodowych wytwórni.
Obecnie jest wykładowcą w Rosyjskiej Akademii Muzycznej im. Gniesinych.
Ikuyo Nakamichi
AvantGrand – hybrydowy fortepian,
który przemienia emocje w dźwięki
Fortepian jest moim życiem. Pozwala mi wyrażać siebie, rozwijać się i zrozumieć to, kim naprawdę jestem… Dlatego, kiedy nie gram, odczuwam pustkę. Nie chodzi o to, że gra na fortepianie jest jedynym sensem mojego życia, ale z pewnością ma ogromny wpływ na to jak żyję.
Muzyka jest czymś cudownym i wierzę, ze ma ogromną moc. Byłoby czymś wspaniałym, gdyby AvantGrand mogło pokazać ludziom radość jaka płynie z muzyki.
Na początku myślałam, że pianino AvantGrand okaże się kolejnym zaawansowanym technologicznie cyfrowym instrumentem klawiszowym. Kiedy jednak zagrałam na nim po raz pierwszy, ze zdumieniem odkryłam, że swoją akcją przypomina prawdziwy fortepian. Mechanika klawiatury jest bardzo naturalna w dotyku. Tak zwany „mild click”, kiedy do połowy wciskasz klawisz albo aftertouch… bez wględu na to, czy grasz delikatnie czy z większą siłą, aby wydobyć głębsze dźwięki, ten instrument reaguje skalą dźwięku, która dokładnie odzwierciedla moją technikę.
Zdecydowałam się zagrać drugą część sonaty fortepianowej nr 8 c-moll op. 13 Ludwiga van Beethovena znaną również jako „Patetyczną”, która wymaga szerokiej skali ekspresji tonalnej. AvantGrand rozbrzmiało tutaj bardzo naturalnie, gdyż doskonale odzwierciedla akcję fortepianu. Akustyka zmieniała się w zależności od sposobu pedałowania, co potwierdza, że granie na tym instrumencie jest bardzo naturalnym przeżyciem.
Mimo niewielkich rozmiarów AvantGrand pozwala modulować dźwięk poprzez dotyk, dokładnie tak samo jak w fortepianie. Jego paleta soniczna zawiera to coś więcej niż dynamika od fortissimo do pianissimo. Pozwala wydobyć ciepłe dźwięki i wspaniałe tony, które wywołują emocjonalną głębię. To jest instrument, który nieustannie rzuca wyzwania, aby grać na nim dokładnie tak, jak na akustycznym fortepianie. Oczywiście to dotyczy nie tylko muzyki klasycznej. Jestem pewna, że granie muzyki popularnej albo jazzu na AvantGrand dostarcza równie pozytywnych odczuć. Myślę, że pełne wykorzystanie możliwości tego fortepianu może zdecydowanie poszerzyć horyzonty każdego pianisty.
Dzięki gwarantowanej stabilności brzmienia i kunsztu wykonania, AvantGrand jest również znakomitym instrumentem dla tych, którzy w przyszłości planują podjąć się gry na fortepianie.
Video
Ikuyo Nakamichi – Profil
Ikuyo Nakamichi zaczęła naukę gry na fortepianie w wieku czterech lat. Zaistniała publicznie po raz pierwszy, zajmując pierwsze miejsce na 51. Konkursie Muzycznym w Japonii ...
Ikuyo Nakamichi zaczęła naukę gry na fortepianie w wieku czterech lat. Zaistniała publicznie po raz pierwszy, zajmując pierwsze miejsce na 51. Konkursie Muzycznym w Japonii, podczas pierwszego roku nauki w Toho Gakuen School of Music. Po otrzymaniu licznych wyróżnień, w 1987 roku miały miejsce jej oficjalny debiuty w Europie i Japonii. Jej ciepły ton, lyrizm i zmysł muzyczny zostały docenione przez krytyków. Jej popularność i umiejętności umiejscowiły ją w ścisłej czołówce japońskich pianistów.
Oprócz występów w licznych uznanych japońskich orkiestrach często występuje na jednej scenie z orkiestrami innych narodowości. Nakamichi gra recitale w wielu różnych regionach. Od 1997 roku dwukrotnie wykonała w całości wszystkie sonaty Beethovena, za które była chwalona dzięki swej nieprzeciętnej muzykalności oraz muzycznej szczerości, zyskując przydomek „Beethoven performer - Ikuyo Nakamichi”.
Obecnie pracuje nad rozmaitymi projektami, które z pewnością odbiją się szerokim echem. Są to między innymi „Chopin’s Keyboard Mysteries” – projekt, w którym życie kompozytora zostaje przedstawione poprzez historie i obrazy – oraz skompletowana seria sonat Mozarta.
Nakamichi podpisała ekskluzywny kontrakt płytowy z BMG Japan oraz ma na swoim koncie sporą dyskografię. W 2007 roku za nagrane przez nią sonaty Beethovena – 30, 31 oraz 32 – otrzymała nagrodę 45th Record Academy Award (Instrumental Division). Jako pisarka ma na swoim koncie między innymi książkę DVD pod tytułem „Blissful Piano – to play, to listen, to enjoy” (wyd. Kodansha) oraz kompilację „Learning about Famous Pianos and Piano Music” (wyd. Natsumesha).
Oficjalna strona Ikuyo Nakamichi
http://www.ikuyo-nakamichi.com
Chick Corea
Legendarny pianista jazzowy Chick Corea wziął nowy model hybrydowego fortepianu AvantGrand N3 na jazdę próbną.
Początkowo sceptyczny wobec pierwszego na świecie bezstrunowego fortepianu o brzmieniu, kunszcie i akcji koncertowego fortepianu, 67-letni gwiazdor sceny jazzowej szybko dał się przekonać.
„Moim standardem, do którego porównuję kolejne instrumenty, jest koncertowy fortepian Yamaha CFIIIS o pięknym, urokliwym brzmieniu. Do AvantGrand podchodziłem więc z pewną rezerwą” – mówi przedstawiciel Yamaha Artists, ogłoszony w Artystą Roku 2008 przez JazzTimes.
„Pomyślałem: ‘spójrz na to maleństwo, czym niby ma mnie zaskoczyć?’ Po czym wyrwało mnie z butów” – wspomina Corea. „Usiadłem i ustawiłem głośność tak, aby brzmiało jak duży fortepian i od razu zachwyciłem się tym, co udało się osiągnąć oddziałowi R&D, gdyż to nie lada osiągnięcie”.
„Jak tylko zacząłem grać na AvantGrand, wyczuwając jego muzyczny flow, całkowicie oddałem się muzyce dokładnie tak, jak lubię. Z pewnością mógłbym wyobrazić sobie jak używam tego instrumentu w moich głośniejszych, elektrycznych kapelach”.
Video
Chick Corea – Profil
Biorąc pod uwagę jego niezwykle szeroki dorobek muzyczny w ciągu ostatnich czterdziestu lat, nazwanie Chicka Corea jednym z najbardziej zasłużonych kompozytorów ...
Biorąc pod uwagę jego niezwykle szeroki dorobek muzyczny w ciągu ostatnich czterdziestu lat, nazwanie Chicka Corea jednym z najbardziej zasłużonych kompozytorów drugiej połowy XX wieku nie będzie przesadą. Od awangardy po bebop, od piosenek dla dzieci po śmiałe improwizacje, od bezkompromisowej fuzji po odważne ciągoty do muzyki klasycznej – Chick zwiedził niezliczone płaszczyzny muzyczne w swojej barwnej karierze. Przy czym nigdy nie odbiegał od standardu wprost niewiarygodnej znakomitości.
Chick uczył się gry na fortepianie zanim ukończył cztery lata, a radość w domu jego dzieciństwa przynosiły mu dźwięki takich muzyków jak Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Bud Powell, Lester Young oraz Horace Silver, nie wspominając o Beethovenie czy Mozarcie, dzięki którym wykształcił swój kompozycyjny instynkt.
We wczesnych latach sześćdziesiątych rozpoczął współpracę z trębaczem Blue Mitchellem, która otworzyła Chickowi drzwi do współpracy z Williem Bobo, Herbiem Mannem i innymi muzykami, którzy rozpalili w nim miłość do muzyki latynoskiej. W połowie lat sześćdziesiątych Chick wystąpił u boku Sarah Vaughan, po czym dołączył do kapeli Milesa Davisa, gdzie grał na klawiszach elektrycznych. Okazało się to przełomowym momentem w jego karierze. Przez kolejne dwie dekady Chick założył dwie kapele – Return to Forever oraz Elektric Band – a także założył wytwórnię Stretch Records razem z Ronem Mossem. W drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych Ron Moss wyprodukował 5-płytowy box-set z wybranymi utworami Chicka z okresu 1964-1996. Na tym etapie działało już Chick Corea New Trio, a sam artysta miał już na koncie jedenaście statuetek Grammy. Dzisiaj ma ich na koncie czternaście przy pięćdziesięciu nominacjach. W 2005 roku jako pierwszy jazzowy pianista w historii został uhonorowany prestiżową nagrodą Festiwalu Pianistycznego w Ruhr (Niemcy). W 2006 roku otrzymał nagrodę NEA JAZZ Masters – najwyższe wyróżnienie jakim można obdarzyć muzyka jazzowego w Stanach Zjednoczonych.
