Johannes Moser

Johannes Moser jest pochodzenia niemiecko-kanadyjskiego. Został okrzyknięty przez magazyn Gramophone Magazine „jednym z najzdolniejszych, młodych wirtuozów wiolonczeli”. Występował z wieloma najlepszymi orkiestrami z całego świata, m.in. z Cgicago Symphony, New York Philharmonic, Cleveland Orchestra, Los Angeles Philharmonic, London Symphony, Concertgebouw Orchestra, Tonhalle Orchester Zurich, Bayerische Rundfunk Orchestra, Munich Philharmonic, Tokyo Symphony, czy Israel Philharmonic. Regularnie współpracuje z najlepszymi dyrygentami, m.in. Riccardo Muti, Lorinem Maazel, Marissem Jansonsem, Valery`m Gergiev`em, Zubinem Mehta, Vladimirem Jurowskim, Franzem Welser-Möst, Manfredem Honeck, Christianem Thielemannem, Pierre`m Boulez, Neeme Jarvim oraz Paavo Jarvim.

W latach 2010-2011 Johannes koncertował z niemiecką Munich Chamber Orchestra oraz zadebiutował z Pittsburgh Symphony oraz National Arts Centere Orchestra w Ottawie, Malaysian Philharmonic, Yomiuri Nippon Orchestra w Tokio, Tondheim Symphony oraz Galicia Symphony Orchestra. Powrócił również do WDR w Kolonii, RTE Orchestra w Dublinie, BBC Scottish Symphony oraz Vancouver Symphony.

W latach 2009-2010 Johannes występował wraz z Concertgebouw Orchestra pod batutą Marissa Jansonsa, Beyrsicher Rundfunk Orchester z Welser-Möst, City of Birmingham Symphony Orchestra oraz Sydney Symphony. W tych latach podróżował również wraz z Salzburg Mozarteum Orchestra po Stanach Zjednoczonych oraz powrócił na festiwal Cleveleand Orchestra`s Blossom Festival. Johannes wykonywał również „Wyznania Gejszy” z Los Angeles Philharmonic pod batutą Johna Williamsa. Występował również z orkiestrami symfonicznymi z Cincinnati, St. Louis oraz Seattle, Royal Liverpool Philharmonic oraz BBC National Orchestra of Wales. Johannes szybko zyskał sławę i renomę, ze względu na znakomite występy z najlepszymi orkiestrami. Pasja do tworzenia nowej muzyki przyciągnęła uwagę najlepszych dyrygentów, m.in. Boulez`a. To właśnie ten dyrygent pozwolił Johannesowi zadebiutować w Stanach Zjednoczonych z Chicago Symphony na Rands Concerto. Johannes jest wielkim fanem wiolonczeli elektrycznej, która daje dużo większe możliwości improwizacji. Dzięki niemu, wielu kompozytorów otworzyło się na ten innowacyjny instrument, często sięgając do połączenia muzyki klasycznej i elektronicznej.

Johannes szczególnie stara się dotrzeć do młodych odbiorców już od najmłodszych lat przedszkolnych, aż po nastolatków. W styczniu 2010 roku odwiedził sześć miast w Ameryce w ramach „Sounding Off: A Fresh Look at Classical Music”. Była to trasa koncertowa, która obejmowała szereg warsztatów i spektakli w wielu słynnych miejscach, m.in. Le Poisson Rouge w Nowym Jorku. Celem trasy było zaprezentowanie współczesnej muzyki klasycznej. Program był skierowany zarówno do młodszych , jak i dorosłych widzów. Obejmował repertuar tradycyjny, lecz również eksperymentalny, wykonywany na różnych instrumentach, takich jak klasyczne oraz specjalnie przygotowane fortepian i wiolonczela, fortepian zabawkowy Phyllis Chen, music box oraz wiolonczela elektryczna.

Johannes jest oddanym fanem muzyki kameralnej. Grał koncerty z Midori oraz przyjaciółmi w Lincoln Center oraz Kennedy Center. Wraz z Midori oraz Jonathanem Bissem zagrali tournée po Europie jako trio. Muzyk występował na wielu festiwalach muzycznych, m.in. Verbier, Schleswig-Holstein, Gstaad, Kissinger, the Mehta Chamber Music Festival , w Colorado oraz Brevard. Otrzymał dwie nagrody ECHO Klassik za swoje nagrania klasycznych dzieł wytwórni Hänssler Classics. Debiutanckie wydanie koncertu, na którym można usłyszeć pełne dzieła Saint-Saëns na wiolonczelę oraz orkiestrę Stuttgart Radio Symphony Orchestra, zostało wyróżnione nagrodą Classics Today`s Top 10 w 2008 roku. Latem 2010 roku, Johannes wydał swój szósty album, na którym można usłyszeć dzieła Brittena, Birdge`a, czy Bax`a.

Johaness urodził się w muzycznej rodzinie w 1979 roku. Rozpoczął naukę gry na wiolonczeli w wieku ośmiu lat, a w 1997 roku został studentem profesora Davida Geringasa. W 2002 roku wygrał główną nagrodę podczas Konkursu im. Czajkowskiego, a także został dodatkowo wyróżniony Specjalną Nagrodą za swoją interpretację „Wariacji Rococo”.